Signal is niet zaligmakend, aldus een contraire zuurpruim

[Michiel Buitelaar]

Er dreigt – vind ik – een soort van hosanna sfeer te ontstaan, hier in Austin, en elders, rondom Signal. Ik ben recent diverse malen benaderd door mensen in WhatsApp groepen, waar ik ook in zit, of we niet om moeten gaan. Hier in Austin gebeurt ook wat, wat in interessante verslagen van Gerlof Veenstra en Gerard Dielessen beschreven wordt. Het is allemaal van ‘we moeten om’, een sentiment dat ook een contraire zuurpruim verdient. Ik offer me op.

De bazen deugen niet

De bezwaren tegen WhatsApp komen denk ik voort uit: één, de bazen van tech bedrijven heulen met Trump, misbruiken hun macht, lappen democratie aan hun laars, zijn opportunistische schurken. En, twéé, in WhatsApp zijn je data niet veilig. Dat eerste: dat is een politieke mening, daar kan ik weinig aan af doen. Ik zie en respecteer dat. Ik vraag me af of lokale protestjes daar veel tegen doen, maar, soit. Ik vind het zoiets als Dagblad Tubantia dat de invasie van Oekraïne veroordeelt. Men vindt die baasjes nare mannetjes. Dat is voorstelbaar en inzake sommigen niet zo gek lijkt het. 

Zijn de metadata wel veilig?

Maar dan, bezwaar nummer twee, dat door Meredith Whittaker – Signal’s CEO – met kracht en zonder weerwoord uitgespeeld werd, dat is complex. Zij – ik vond haar buitengewoon slim en overtuigend; en de interviewer een dweil, een in katzwijm vallende bewonderaar zonder kritische diepgang; een flapdrol – maakte een stevig punt van die veiligheid van data. Ze bevestigde wel dat de inhoud van berichten in WhatsApp veilig is. Dat is netjes. Vervolgens stelde ze dat de metadata daarvan niet veilig zijn. Daar plaats ik vraagtekens bij; dat is speculatief. Metadata zijn belangrijk en veelzeggend, zeker indien ze in verkeerde handen vallen. Gaat WhatsApp’s moederbedrijf Meta die metadata aan instanties ter beschikking stellen; of ze ook elders, bij andere dochters (Facebook, Instagram) gebruiken ter verrijking van profielen voor gericht adverteren? Dat eerste is een publieksrechtelijke zaak; ik heb geen aanwijzingen dat ze dat makkelijk met politie, openbaar ministerie etcetera delen. Dat kunnen andere mensen beter beoordelen dan ik. Dat verdient méér aandacht en onderzoek dan een suggestie van een concurrent. 

Dat tweede punt, dat betwijfel ik. Althans, daar heb ik geen bewijs van gezien. Ik vraag me af of dat qua terms & conditions kan; en qua regelgeving in diverse landen. Ik heb dat aan eminente juristen in privacy recht gevraagd en wacht nog op antwoord. Zij vinden dat lastig. Trouwens zijn die aanvullende metadata vanuit WhatsApp voor Instagram en Facebook ook niet zo heel veel waard lijkt mij. Gericht adverteren wordt al jaren overschat – Facebook en Instagram kunnen dat al, daar hebben ze WhatsApp niet voor nodig. Ik denk dus dat het wel mee valt, en dat het maar de vraag is of het gebeurt, die uitwisseling van data ‘binnen de familie’. Ik weet zo zeker niet of mijn metadata onveilig zijn binnen WhatsApp. Ik vind het opmerkelijk dat deze en gene die beweringen van Meredith Whittaker zo maar geloven (de interviewer, die neem ik niet eens serieus). Wat ook al gebeurde en vaak aangehaald werd vóór ze dat zei. Ik hoor het vaak. Gelooft iedereen dat? Waar is het diepte-onderzoek?

Doet de journalistiek haar werk wel?

Ik vraag me af of de journalistiek haar werk wel doet. Ik las er net een stuk over in EW v/h Elseviers Weekblad: nee, die doen hun werk (ook) niet. In Nederlandse kranten wordt het ook niet onderzocht; en is het bon ton te wijzen op de aantallen downloads van Signal in de laatste week of maand – ook zoiets doms. Het gaat niet om downloads maar om herhaald gebruik. Men graaft niet diep. Men vraagt niet dóór. Men gelooft te veel. Ik meen te kunnen vermoeden dat een gerenommeerd onderzoeksjournalist er binnenkort in duikt – dat is mooi. Ik ben benieuwd.

De kracht van het netwerkeffect

En dan nog dit, hulde aan Meredith Whittaker: Metcalfe’s Law, aka het netwerkeffect. Als je meeste kennissen en collega’s op een bepaald platform zitten, dan is de waarde voor jezelf èn voor hun het grootst om op datzelfde platform te zitten. Ervanaf gaan vernietigt waarde. Whittaker gaf dat toe. Dat kom je in gangbare media zelden tegen, dat punt. Mensen die Mastodon, Bluesky of een concurrent voor TikTok propageren zien dat punt meestal niet; ik heb er treffende, genânte voorbeelden van gezien (van mensen die claimen online savvy te zijn). Wil men dit niet zien? Er zijn vele would-be concurrenten voor grote platforms glansrijk mislukt. Vanwege onder andere, of met name, dat netwerk effect. Dat is een stokoud fenomeen dat onderschat wordt. Ook nu. Als de meeste mensen op WhatsApp zitten, is op Signal zitten onhandig, het beperkt je bereik. Dat is een analytisch feit, en geen oordeel over welk platform dan ook. Het werkt enorm in het voordeel van de grote partij, leuk of niet. Daarom is Hyves dood, en zijn Mastodon en BlueSky ondanks veel PR niet van de grond gekomen. Telegram een beetje, maar dat is apart volk, zal ik maar zeggen. Wat leren we daarvan ontrent de horde die Signal moet nemen? Wie gaat daar op vooruitlopen, op golven van optimisme?

Praktisch daarmee samenhangend puntje. Ik heb geen zin om twéé messaging platformen te bedienen. Tussen de twee forwarden lukt niet. O ja, en er is ook nog mail; en LinkedIn, daar sturen mensen ook wel eens berichten op (uiterst onhandig); en van stokoude mensen krijg je nog wel eens een SMS. Praktisch, nog een platform erbij? Ellende. En, wat doe je met groepen waarvan één person niet naar Signal wil? Hoe veel is het signaal ‘ik wil netjes zijn’ waard? Het heeft meer voeten in de aarde dan een Oekraïense vlag uit hangen of een sticker op je Tesla plakken. Of is dat iets anders?

De kwestie is nog niet geklaard

Ik ben zeker niet tégen Signal. Volgens mij is het nagenoeg identiek aan WhatsApp, wat ook niet zo moeilijk is. Ook ik heb enige twijfels over de integriteit van het bedrijf Meta; en over gedragingen van sommige tech baasjes. En toch sta ik zelf niet te springen om om te gaan, want het is onpraktisch. En ik vraag me af of het massa gaat maken – dat hebben alle eerdere pogingen om Facebook, Twitter en WhatsApp te verlaten niet gedaan. En of de stichting Signal continuïteit biedt, en een stichting blijft (OpenAI deed dat laatste niet)? Iets meer, degelijk onderzoek is wenselijk in plaats van opgewonden de emoties van anti-big tech achterna lopen. Alsmede een interview van de imposante baas van Signal, door iemand die zich niet ontpopt als een propagandist, een kwijlebal, een journalist van likmevessie. Enfin, wat tegengas, dus. Iemand moet het doen. Deze kwestie is nog niet klaar, ik ben benieuwd.


Simran Jeet Singh: echte verbondenheid begint bij het omarmen van verschillen

Sessie: Reframing Allyship and Solidarity: How We Shift To Deepen Our Connections

Door: Gerson Veenstra (met hulp van ChatGPT)

SXSW draait niet alleen om technologie, muziek en film. Het gaat vooral ook heel veel over mensen en menselijkheid. Zeker de laatste jaren is daar veel aandacht voor, misschien juist wel als tegenhanger van technologie zoals AI. Ik volgde in een bijna lege zaal (zonde!) een interessant filosofisch gesprek over onderlinge verschillen en verbondenheid. 

Simran Jeet Singh, verbonden aan het Union Theological Seminary, begint met een persoonlijke anekdote. Zijn dochter, net 7, kwam naar hem toe: "Hey dada, jij groeide op in San Antonio, dus je bent een Spurs-fan. Ik woon in New York, mag ik een Knicks-fan zijn?" Een simpel moment, maar voor Simran een existentiële crisis: ben ik een slechte vader als ik hier moeite mee heb? Het maakte hem duidelijk hoe moeilijk het kan zijn om om te gaan met mensen die anders zijn dan jij. Uiteindelijk zei hij tegen haar dat het helemaal oké was en dat ze fan mocht zijn van wie ze wilde.

Acceptatie begint bij jezelf

Maar dit raakte aan iets groters. Nu is het nog onschuldig, maar als kinderen ouder worden, kunnen die verschillen groter en ingewikkelder worden. Wat als ze later iemand date met een ander geloof? Of andere overtuigingen heeft? "Ik wil niet dat mijn moeite met zulke verschillen mijn kinderen in de weg staat. Dit gaat niet over hen, maar over mij. Ik moet accepteren wie ze zijn."

En wat betekent dat voor de samenleving? Als we al moeite hebben met het accepteren van verschillen in onze directe omgeving, hoe moet dat dan met de rest van de wereld? Overal ziet Simran hoe verbindingen worden verbroken. Hoe zijn we hier beland? En wat kunnen we anders doen?

We nemen dingen voor lief

Er zijn dingen die we voor lief nemen. Pak een wereldkaart: de meeste mensen zien meteen grenzen. Maar hoe zou een wereld zonder grenzen eruitzien? Dit gaat niet alleen over de realiteit waarin we leven, maar ook over ons gebrek aan verbeeldingskracht.

Een ander voorbeeld: racisme en het categoriseren van mensen. Niet overal ter wereld gebeurt dat op dezelfde manier. Door te begrijpen hoe dit historisch is ontstaan, kunnen we ons beter voorstellen dat het ook anders kan.

We nemen voor lief dat we de wereld op een bepaalde manier zien, dat we identiteit en onderlinge relaties indelen zoals we gewend zijn. Maar dat is maar één manier. Het kan ook anders.

De grenzen van tolerantie

De geschiedenis van Amerika is sterk beïnvloed door Europese kolonisatie. Hoe gingen grote denkers om met de vele verschillende culturen? Ze kwamen met het idee van tolerantie, als basis voor bondgenootschap en solidariteit. 'Uit velen, één' - een mooi idee, maar de praktijk is vaak het tegenovergestelde. Kunnen beide perspectieven tegelijk waar zijn?

Volgens Simran is het idee 'Uit velen, één' niet groot genoeg. Het lukt niet om volledige eenheid te bereiken door simpelweg verschillen te accepteren. In plaats daarvan pleit hij voor een andere benadering: 'Door eenheid ontstaat verscheidenheid.' Niet beginnen bij de individuele identiteit en hopen op harmonie, maar beginnen bij verbondenheid. Verschillen zijn geen obstakels.

Verbondenheid als uitgangspunt

Terug naar zijn dochter: we doen dit al. We weten dat het waar is. Liefde binnen gezinnen is onvoorwaardelijk - hij houdt sowieso van zijn dochter, ook als ze andere keuzes maakt. In onze diepste relaties passen we dit principe al toe: we houden van elkaar, zonder voorwaarden.

De vraag die Simran vaak krijgt: "Maar hoe kan ik liefde voelen voor mensen die mij niet accepteren?" Zijn antwoord: waarom begin je bij het obstakel? Begin bij de relaties waarin je al verbonden bent. Oefen daar, totdat het vanzelf breder wordt.

Zijn boodschap is helder: echte verbondenheid begint bij het zien van verschillen als een natuurlijke, waardevolle uiting van een gedeelde menselijkheid.

Verantwoording: voor dit verslag heb ik ChatGPT alleen gebruikt voor het structureren van mijn eigen aantekeningen. 

Droids nemen Disney-parken over en nieuwe Monsters, Inc.-attractie waar ik meteen in wil!

Featured Session: The Future of World-Building at Disney

Door: Gerson Veenstra (met hulp van ChatGPT)

Een sessie met Disney tijdens SXSW stelt eigenlijk nooit teleur. Maar misschien komt dat ook omdat ik nou eenmaal een Disney-fan ben en gek ben op pretparken en achtbanen. Twee jaar geleden kwamen ze met een super schattige robot en ook dit jaar waren er verrassingen. Hier gaat het hart van het kind in mij sneller van kloppen. O ja, en  Robert Downey jr. was er ook. 

Disney staat bekend om het tot leven brengen van verhalen, niet alleen op het witte doek, maar ook in de echte wereld. Dat is te danken aan een bijzondere groep creatievelingen: de imagineers, noemt Disney ze. Het team combineert technologie en storytelling om bezoekers van de Disney-parken onder te dompelen in fantasierijke werelden. Op SXSW presenteerde Disney een reeks nieuwe innovatieve ontwikkelingen die laten zien hoe zij de grenzen van entertainment blijven verleggen. Vier van de meest opvallende aankondigingen laten zien hoe 'imagineering' en technologische innovatie samenkomen.

Droids nemen de Disney-parken over

In de Disney-parken zijn droids geen stilstaande decorstukken meer, maar echte personages die zelfstandig bewegen en reageren op bezoekers. Geïnspireerd door Star Wars-films, tv-series en games, lopen deze robots straks rond in Tokyo Disneyland, Disneyland Paris en Walt Disney World. "Onze droids zijn anders", legden Disney-imagineers Leslie Evans en Asa Kalama uit. "Ze verkennen hun omgeving, interacteren met gasten en leren via reinforcement learning." 

Dat betekent dat ze virtueel getraind worden en zelf hun evenwicht en bewegingen ontwikkelen, waardoor ze nog realistischer ogen. Jon Favreau, de maker van The Mandalorian, benadrukte hoe deze technologische vooruitgang helpt om de magie van Star Wars in de echte wereld te brengen: "Bij de film gebruiken we animatronics en CGI, maar hier krijg je de illusie echt te zien, in het echt." En natuurlijk hadden ze een aantal droids meegenomen. 

Monsters, Inc.-rollercoaster: een rit door de deurkluis

Een langverwachte toevoeging aan Walt Disney World is een spectaculaire rollercoaster gebaseerd op Monsters, Inc.. Deze attractie dompelt bezoekers onder in een van de meest iconische scènes uit de film: de razendsnelle achtervolging door de gigantische deurkluis van Monstropolis. 

'Imagineers' hebben zich laten inspireren door de manier waarop deuren in de film door de lucht schieten en hebben dit vertaald naar Disney's eerste hangende achtbaan met een verticale lift. "Het idee dat we tijdens het maken van de film hadden - 'dit zou een geweldige Disney-rit zijn' - wordt eindelijk werkelijkheid", zei Pixar-regisseur Pete Docter. Hier wil ik dus meteen in! 

Cars gaat off-road in Magic Kingdom

In Magic Kingdom komt een nieuwe Cars-attractie die bezoekers meeneemt op een woeste rally door de natuur, ver weg van de racecircuits van Radiator Springs. Dat is niet zomaar een ritje: 'imagineers' hebben speciaal hiervoor een nieuw type voertuig ontwikkeld dat over rotsachtig terrein scheurt, door water rijdt en zelfs de bewegingen van een echte off-road-rallywagen nabootst. 

Om deze ervaring zo realistisch mogelijk te maken, gingen de ontwerpers zelf op pad: "We reden door de woestijn van Arizona en testten verschillende terreinen om te voelen wat echt spannend aanvoelt", legde een van de ontwikkelaars uit. De rit wordt een dynamische ervaring waarin bezoekers samen met Lightning McQueen en Mater een volledig nieuw avontuur beleven.

Avengers Campus: Robert Downey Jr. en een nieuwe Marvel-uitbreiding

Een van de grootste aankondigingen was de uitbreiding van Avengers Campus in Disney California Adventure. Marvel Studios-baas Kevin Feige en Disney Imagineering-president Bruce Vaughn onthulden twee gloednieuwe attracties: Avengers Infinity Defense en Stark Flight Lab.

Bij Avengers Infinity Defense gaan bezoekers samen met iconische Marvel-helden de strijd aan tegen King Thanos in een spectaculaire interdimensionale strijd. "Dit is de grootste verzameling helden die we ooit in één attractie hebben samengebracht", vertelde Feige enthousiast.

Een ander hoogtepunt was de onthulling van Stark Flight Lab, waarin bezoekers de technologische wereld van Tony Stark binnentreden. Robert Downey Jr. is gevraagd om daar advies over te geven en was er zelf bij om het toe te lichten. Zijn invloed op de Marvel-films en de rol van Iron Man als drijvende kracht achter de Avengers komen hier volledig tot leven. "Tony's nalatenschap gaat verder dan de films", zei Downey Jr. "En met deze attractie zetten we zijn visie op technologie en innovatie voort in de echte wereld."

De toekomst van Disney: een naadloze mix van film en realiteit

Met deze onthullingen laat Disney zien dat ze niet alleen verhalen vertellen, maar die verhalen ook echt laten beleven. Of het nu gaat om droids die zelfstandig rondlopen, een achtbaan die een iconische filmscène tot leven brengt, een off-road race in de wereld van Cars, of een epische Avengers-ervaring - 'imagineers' zorgen ervoor dat bezoekers midden in hun favoriete werelden stappen. Zoals Walt Disney zelf ooit zei: "We blijven doorgaan, we openen nieuwe deuren en verkennen nieuwe paden." 

Verantwoording: Ik heb ChatGPT gebruikt om eerst vier aankondigingen uit het verhaal te halen en daarna aan te vullen met meer details uit het transcript. Een van de video's en de foto's zijn van mezelf, de rest zijn posts van Disney zelf. 

Politieke besluitvorming gebaat bij absolute transparantie en daar kan tech bij helpen


Door GERARD DIELESSEN

Hoe kun je het grote publiek op een goede manier betrekken bij belangrijke politieke besluitvorming? Een grote vraag, waar veel, vooral westerse democratieën, mee hebben te maken op dit moment. Want dat lukt nu niet zo goed.

Uit talloze analyses en onderzoeken blijkt dat grote groepen mensen ervan zijn overtuigd er in het geheel niet toe te doen. Even kort door de bocht: de maatschappelijke bovenlaag, en dus ook het politieke establishment besluit en luister niet, of in ieder geval veel te weinig, naar de problemen van de grote middengroepen en de lagere sociale klassen.

Gevolg: groeiende ontevredenheid dat als een onzichtbare ‘sluipmoordenaar’ de samenleving binnentreedt. Met populisme en tweedeling als gevolg. Aangejaagd door bubbels op de Tech platformen. Wat is waar? En wat is fake. Het is voor normale stervelingen nauwelijks meer te volgen.

 

Wat is de rol van de (publieke) media? Hebben zij nog wel voldoende oog voor wat zo’n maatschappelijke ‘sluipmoordenaar’ allemaal voor gevolgen kan hebben?

Wat is de rol en verantwoordelijkheid van de politiek? Ik zie in de VS, maar ook in ons eigen land dat politici belangrijke besluiten het liefst publiceren op hun eigen digitale platforms en zich niet meer zo gemakkelijk kritisch laten ondervragen door goed voorbereide verslaggevers. Dat is naar mijn mening niet goed voor de (door)ontwikkeling van een volwassen democratie.

 Ik was dan ook heel benieuwd naar de uitkomsten en visies van de SXSW-sessie Power To The People: Technology For Citizen Participation met aan tafel de gezaghebbende Taiwanees Audrey Tang van het Liberty Institute en de Braziliaan Ronaldo Lemos van het Institute Technology and Society. Beiden hebben voor de intrede van allerlei beïnvloedende bots op een hele mooie manier gebruik gemaakt van technology, waarmee ze bevolking wisten te engageren. Audrey Tang en Ronaldo Lemos bevorderden op innovatieve manieren de burgerparticipatie en digitale democratie in respectievelijk eigen landen.

 Onder leiding van Audrey Tang:

·      Werd het Taiwan-platform geïmplementeerd, waarmee burgers ideeën en meningen over beleid kunnen delen en waarmee collectieve besluitvorming mogelijk werd gemaakt.

·      Werd een systeem geïmplementeerd waarbij voorstellen met 5.000 handtekeningen werden voorgelegd aan de premier en ministeries.

·      Werd "radicale transparantie" toegepast door alle vergaderingen op te nemen, te transcriberen en openbaar te maken.

·      Werden taalmodellen gebruikt taalmodellen gebruikt om gesprekken tussen burgers te faciliteren en ideeën te verzamelen over onderwerpen als deepfake-advertenties.

In Brazilië werden op initiatief van Ronaldo Lemos:

·      Burgers betrokken bij het opstellen van de nieuwe grondwet in 1988 door duizenden brieven met suggesties te verzamelen.

·      Een transparant proces gecreëerd voor het schrijven van de Braziliaanse internetwet, waarbij iedereen suggesties kon indienen via hetzelfde onlinekanaal.

·      Open source tools en wiki’s ingezet om burgers te betrekken bij wetgevingsprocessen.

·      Het gebruik van open source software gepromoot door de Braziliaanse overheid.

 Allemaal verstandige stappen, lijkt mij. Beide leiders benadrukten tijdens het gesprek het belang van ‘aboslute’ transparantie, open source technologie en directe burgerparticipatie om de kloof tussen overheid en burgers te overbruggen en de democratie te versterken in het huidige digitale tijdperk. Daar kunnen wij nog wel wat van leren in ons land, lijkt mij.

En als we daar toch mee aan de slag gaan is het verstandig dat de gekozen volksvertegenwoordigers en de (publieke) media nog meer hun verantwoordelijkheid nemen en door middel van beschikbare technologie meewerken aan absolute transparantie. Alleen zo kunnen we volgens mij verdere tweedeling en bevolkingslethargie voorkomen.

Podcast I-talk uit Austin

Sandra van de Ven en ik zijn in Austin. En natuurlijk pakken we meteen de mic om een paar speciale I-talk afleveringen te maken!

Anders dan je van ons gewend bent, maar hé, dat past perfect bij SXSW. Dit gigantische tech-event (en film- en muziekfestival) draait om de andere verhalen, frisse inzichten en de nieuwste trends die je moet horen, zien en beleven.

Luister mee naar onze eerste indrukken van dag 1! 

 YouTube:

 

 Spotify: 

https://creators.spotify.com/pod/show/rho-producties-bv/episodes/I-talk-Podcast-Digitalisering-en-Innovatie-bij-South-by-Southwest-SXSW-in-Texas-e2vrtf5

Monique Barnhoorn