Goed opgebouwd verhaal van Matthew Dunckin (Microsoft Research & Forecasting Future of Work) over de vraag: “Wat als je AI de kern van je onderneming laat zijn?”

Wat wordt bedoeld met ‘kern van het bedrijf’? Matthew deelt als analogie hét klassieke voorbeeld over de internet revolutie: Boekengigant Barnes & Noble zag internet als extra distributiekanaal, nieuwkomer Amazon zag internet als kern van hun bedrijf. En nu zien we dezelfde dingen gebeuren: Bedrijven voegen een chatbot toe als ‘extra kanaal’ of ‘efficiency’, maar missen daardoor dé kans om de kracht van AI te benutten. En omdat iedereen, en ik met name, gek is op lijstjes en frameworks deelt hij een nuttige en praktische manier om dit aan te gaan pakken. 

De vijf kenmerken van AI-native bedrijven:

1. Democratisering van kennis. “Gone are the days where one guy in the office has all the expertise. AI systematizes and shares knowledge across the organization.” AI geeft iedereen superpowers, omarm dat. Voorbeeld: Supernatural is een AI-native marketingbedrijf, dat AI inzet om ideeën, strategieën en uitvoer te ondersteunen. Resultaat: 2x de omzet met de helft van de mensen. En ze winnen prijzen.
2. Laat geen data onbenut. “Every business is sitting on a treasure trove of data. But it’s hidden, scattered, and underutilized.” Iedereen herkent dit: Data is verspreid over allerlei systemen, niet volledig, verstopt in documenten en spreadsheets op cloud drives. Voorbeeld: Cuezen, een AI native bedrijf dat 200+ data signalen over gezondheid per persoon gebruikt (slaap, eetgewoonten, medische geschiedenis) om hun gebruikers nudges te geven naar betere gewoonten.
3. Platte en fluïde organisatie. “Forget org charts. AI-native companies shift dynamically based on projects and opportunities.” Voorbeeld: Cresta, een AI-powered customer service bedrijf. Ze hebben geen hiërarchie, iedereen roteert door projecten. En iedereen is manager, zelfs de jongste medewerker, want iedereen managed AI.
4. Zelfversterkend voordeel. “AI-native businesses develop a self-reinforcing competitive edge. The more data they gather, the smarter their AI becomes.” AI kan als vliegwiel werken: Gebruik AI en data om je aanbod te verbeteren. Voorbeeld: Stacklit, een AI-powered marketing tool. Dankzij AI, die hun product voortdurend verbetert vanuit klant interacties, haalden die $20 miljoen omzet in 3 jaar tijd. 
5. Zowel aanval als verdediging. “Most Fortune 500 companies see AI only as a cost-cutting tool. AI-native companies see it as an innovation engine.” Gebruik AI ook voor je interne processen en documenten. Voorbeeld: Industrial Construction Group gebruikt AI intern voor het maken van HR beleid, offertes, en het stroomlijnen van klant interactie. Resultaat: 20% hogere winstmarge in 1 jaar tijd.

En dan kan je zeggen: Ja logisch, kan ik zelf ook wel bedenken. En dat is ook zeker waar. Maar stel jezelf de vraag: Doen we dit allemaal? En vervolgens de vraag van Matthew: “If today was the first day of your business, and you knew everything you know now, how would you design work?” 

Meer informatie, met uiteraard stevige Microsoft saus, op https://www.microsoft.com/worklab/

[Erwin Blom]

Nu ik niet mee kon naar Austin, ben ik aan het uitproberen hoe AI me kan helpen bij het monitoren van SXSW Welke nieuwtjes worden er gepubliceerd, welke vergezichten gedeeld, welke informatieve interviews zijn er. Als ik ter plekke ben, schuif ik aan. Nu hoop ik dat AI het werk voor me doet en waardevolle verhalen bundelt. Mijn ervaringen! 

Misschien een beetje chaotisch met alle plaatjes, maar dan krijg je toch een beetje een idee.

Hoe kan ik dit het beste doen?

Ik dacht laat ik eerst maar eens kijken of ChatGPT en Perplexity me kunnen helpen hoe ik dit het beste kan aanpakken. Je komt dan snel op het probleem wat een mens vaak bij LLM's heeft. Als je veel van een onderwerp weet, weten de tools het doorgaans niet beter. Wel kunnen ze helpen bij structuur, documenten, creativiteit etcetera. Maar dat de live-video van SXSW waardevol is, dat TechCrunch over SXSW schrijft en nog zowat van die dingen, ze zijn waardevol, maar ik had ze zelf wel kunnen bedenken.

>>> Perplexity

>>> ChatGPT

Wat levert nieuwsmonitoren met LLM's op?

Maar laat ik nu even een klein stapje verder gaan. Ik heb beide tools zelf voor me aan het werk gezet. Met de 'websearch' optie laat ik ze zoeken naar actuele SXSW-verslaggeving. En ik krijg voornamelijk aankondigende berichten terug, geen actuele verslaggeving.

>>> Nieuwsoverzicht Perplexity

>>> Nieuwsoverzicht ChatGPT

En als we eens gewoon terug naar Google gaan?

Het viel me allemaal wat tegen, dus dacht ik: laat ik gewoon eens terug naar Google gaan. Daar vond ik voornamelijk film-nieuws, daar kan ik weinig mee.

>>> Google News

Of een stapje verder?

Dan nu even alles uit de kast. Ik ben een groot liefhebber van Deep Research dat echt de diepte in kan gaan. Maar het bleef toch bij de aankondigingen en overzichten. Behalve het eerste Disney-item, dat is goed! 

>>> Deep Research

Nog een poging. ChatGPT heeft een tool die Operator heet en die je met een opdracht aan het werk kan zetten. Vlak voor SXSW was ik heel enthousiast, ik lied hem op zoek gaan en waardevolle artikelen in een Google Sheet bundelen. Toen waren er natuurlijk alleen nog maar aankondigingen, maar dat gaf me hoop. Die hoop is wel een beetje vervlogen. Meer en meer sites leken niet meer bereikbaar (?) en de resultaten waren niet beter dan de rest. Maar kijk wel even naar het onderstaande filmpje hoe Operator de browser bewerkt.

>>> Operator (wel leuk, krijg een video-idee hoe Operator werkt)

En Grok dan?

Er zijn nog veel andere tools, dus ken je voorbeelden van tools die het beter doen of prompts waarmee het wel werkt, laat het in de comments weten! Maar ik wilde toch ook Grok van X nog even testen. Grok heeft immers de toegang tot alle 'tweets', actueler dan dat kan niet zou je denken. Waar wordt over gesproken? Wat wordt er gezegd? Maar uiteindelijk weer hetzelfde liedje.

>>> Grok

Samenvattend

Nogmaals, misschien doe ik het niet goed of gebruik ik niet de juiste tool, laat het me weten maar om nieuws en actualiteiten rondom SXSW te monitoren werkt geen van de tools zoals ik hoopte. In de praktijk lijkt 'real time' info een probleem te zijn. Daar beschikt het niet over. Daarnaast zal zeker een rol spelen dat er minder geblogd wordt (maar ons blog wordt ook niet gevonden :-) ) en de tech websites zich minder op SXSW focussen. Ik ben niet tevreden, maar hoop desondanks op een goede toekomst :-)

Door GERARD DIELESSEN

 Op de tweede dag van SXSW25 werd de roze olifant hardhandig van het festival verjaagd. Terwijl op de eerste dag in de diverse sessies nog omslachtig werd omgegaan met de nieuwe Amerikaanse politieke werkelijkheid, was dat op dag twee niet het geval.

De bekende Amy Webb van de Future Today Strategy Group was tijdens haar jaarlijkse presentatie glashelder. Op het grote scherm achter haar een levensgrote foto van Elon Musk met een motorzaag in zijn handen. Zij: ‘He Who Shall Not Be Named’, waarmee de toon was gezet. Een paar jaar geleden werd Musk tijdens SXSW nog binnengehaald als de Grote Verlosser. Het briljante Tech talent die de wereld transparanter, inclusiever, eerlijker en mooier zou maken. Daar denkt Amy Webb, en met haar vele anderen in Austin en ver daarbuiten inmiddels wel anders over.

 Ook tijdens de zeer interessante paneldiscussie ‘Courage Over Chaos: Local Resiliance to Combat Instability werd de regering Trump niet gespaard door de burgemeesters Jim Ross (City of Arlington), Sharetta Smith (City of Lima) en Aftab Pureval (City of Cincinatti).

“Onder burgemeesters gaat het gezegde dat er eigenlijk drie partijen zijn: Democraten, Republikeinen, en burgemeesters,” merkte Aftab Pureval droogjes op. “De effectiefste burgemeesters zijn dan ook pragmatisch in plaats van partijdig. Als burgemeester ben je de morele stem van je gemeenschap – je kunt niets verdoezelen of anderen de schuld geven. Alles is jouw verantwoordelijkheid, ook als het niet jouw schuld is.”

Misinformatie

Het burgemeesterstrio ergert zich aan het verspreiden van mis- en desinformatie vanuit Washington. Dat werd wel duidelijk. “Valse verhalen verspreiden zich vandaag razendsnel en treffen juist burgemeesters op lokaal niveau,” waarschuwde Updegrove. Een schrijnend voorbeeld speelde zich afgelopen zomer af in Ohio: tijdens een presidentieel debat zinspeelde oud-president Donald Trump op een racistische complottheorie als zou een groep Haïtiaanse immigranten in Springfield huisdieren stelen en opeten. Binnen de kortste keren werd het rustige Springfield – een stadje van 60.000 inwoners – landelijk mikpunt van politieke hysterie. Prominente figuren als senator J.D. Vance, Elon Musk en Ted Cruz bliezen het verhaal verder op social media op, ondanks herhaalde ontkenningen van lokale bestuurders en de Republikeinse gouverneur van Ohio, Mike DeWine, die de geruchten als “complete rotzooi” bestempelde.

Rustig blijven, veerkracht tonen en de komende drie-en-een-half jaar ‘overkomen.’ Dat is hun devies. In de afgelopen 60 jaar zijn burgemeesters geconfronteerd met een reeks nieuwe uitdagingen die hun rol aanzienlijk hebben veranderd. Dat realiseren de burgemeesters zich maar al te goed. Het vertrouwen in de overheid van het Amerikaanse publiek is drastisch gedaald van 72% naar slechts 22%, wat het moeilijker maakt om effectief beleid te implementeren. Dat zal in Nederland niet veel anders zijn. Daarnaast zorgt de toegenomen politieke polarisatie voor spanningen binnen gemeenschappen. Klimaatverandering en de daarmee samenhangende natuurrampen vereisen nu meer aandacht en voorbereiding van lokale bestuurders. De snelle verspreiding van desinformatie, vooral via sociale media, vormt uiteraard ook een grote uitdaging voor het behouden van een goed geïnformeerde bevolking. Economische ongelijkheid is een groeiend probleem dat om complexe oplossingen vraagt. Bovendien is het waarborgen van de openbare veiligheid en het opbouwen van goede relaties tussen wetshandhavers en diverse gemeenschappen ingewikkelder geworden.

Om desinformatie tegen te gaan, zetten lokale leiders verschillende strategieën in, zo bleek uit de paneldiscussie. Ze leggen de nadruk op directe communicatie met inwoners, waarbij ze toegankelijk en aanwezig zijn. Transparantie en authenticiteit zijn cruciaal; leiders erkennen het als ze niet alle antwoorden hebben. Ze verspreiden informatie via verschillende kanalen om een breed publiek te bereiken. Actieve betrokkenheid bij de gemeenschap, zoals tijdens 'burgemeestersavonden', helpt bij het direct aanpakken van misvattingen. Door een vertrouwd figuur in de gemeenschap te worden, kunnen burgemeesters de impact van desinformatie verminderen. Sommigen maken gebruik van adviesraden met diverse leden om verschillende perspectieven te begrijpen en gerichte zorgen aan te pakken.

Deze lokale leiders benadrukten daarnaast het belang van veerkracht, vooral in reactie op de uitdagingen tijdens de regering Trump. Ze toonden zich vastberaden om verdeeldheid te overwinnen en gemeenschapswaarden te behouden, met name op het gebied van diversiteit, gelijkheid en inclusie. Ze passen zich aan en zoeken naar alternatieve oplossingen wanneer federale steun ontbreekt. Hun focus ligt op sociale veiilgheid, basisdiensten en het versterken van de gemeenschapszin. Ze werken actief aan het verstrekken van accurate informatie om desinformatie tegen te gaan. Burgemeesters zetten zich sterk in voor inclusiviteit en beschouwen dit als fundamenteel voor de identiteit en toekomst van hun steden. “Hoe in hemelsnaam moet ik burgemeester zijn van de meest diverse gemeenschap in Texas zónder gelijke kansen te bieden aan ál mijn inwoners?”, verzuchtte Jim Ross. Hij benadrukte dat het belangrijk is om In een gepolariseerd politiek klimaat te streven naar een niet-partijdige benadering van bestuur, gericht op praktische oplossingen voor lokale problemen. Hear hear.

De roze olifant

Terug naar het begin van dit blog. De roze olifant. Die mag dan wel zijn verdreven op dag twee van SXSW25, toch is het jammer dat er geen vertegenwoordigers zijn van de grote Tech bedrijven, zoals Meta, Google, Amazon etc. Voor het andere geluid. Voor een evenwichtige discussie. Ook zijn er niet of nauwelijks vertegenwoordigers van de grote networks en van de bekende kranten. Allemaal kijken ze kennelijk liever even de kat uit de boom.

En dat vind ik jammer. Zelfs schadelijk voor het behoud van een volwassen democratie. Wat dat betreft had een van de burgemeesters wat mij betreft hartstikke gelijk toen hij stelde dat Amerika groot is geworden op basis van ‘samenwerking en het sluiten van compromissen.’ Een belangrijk universeel uitgangspunt, dat in deze tijden helaas in onbruik is geraakt. Dat zouden we met z’n allen toch weer snel moeten repareren.

[Michiel Buitelaar]

Ene Einstein – jazeker – hield gisteren een zeer onderhoudend praatje over cults en marketing. Mara Einstein, een academica met humor. Is ze familie van? Weet ik niet, daar had ze het kort over terwijl haar geluidsinstallatie niet aan stond, en mijn gehoorapparaat haperde. 

De start was nog veel moeizamer, want het bekende tenenkrommende ritueel deed zich voor: de presentatie speelde niet goed af, het geluid bij video’s ontbrak, en enkele hulpeloze medewerkers begonnen aan kabels te wurmen en op knoppen te drukken. Het hielp niets. Het zijn altijd mannen die met misplaatst zelfvertrouwen aan zo’n hersteloperatie beginnen, en er dan een nog grotere klerezooi van maken. Nooit vrouwen, ik weet niet waarom. In technische omgevingen leidt het vaak tot drie mannen liggend, kruipend onder een tafel, worstelend met kabels en pluggen, terwijl ze grommende klanken uitstoten. Zo ongeveer begon het, en technisch het kwam niet meer goed. Video’s werden afgespeeld terwijl iemand een microfoon tegen een laptop drukte – genânt en toch vermakelijk.

Het verhaal was prima, zij het met een betwistbare conclusie. Zij – iets professoraals maar ook druk bezig met marketing van zichzelf, zie www.drmaraeinstein.com – houdt zich bezig met religie, marketing, en de overeenkomsten daartussen. Dat bracht ze aardig in beeld: sommige merken zijn cults, was de centrale these. Daar gaf ze diverse overtuigende voorbeelden van, inclusief vileine grappen. Ze toonde een foto van Sam Bankman-Fried, Elon Musk en Elisabeth Holmes, zeggend ‘only two of them are in jail, as yet’, wat in de sfeer van SXSW goed valt (Musk woont in Austin, nota bene). Ze had het over satanische verschijnselen in religie en merken, en liet voor mij overtuigend zien waar de parallellen zitten, ook in methoden. Goed, dus.

Waar ik afhaakte was het advies: marketeers moeten cults bouwen. Dat suggereert dat er een beproefde, werkbare methode is, en dat bestaande of vroegere cults zichzelf min of meer systematisch hebben gecreëerd. Daar geloof ik geen snars van. Successen worden meestal met terugwerkend kracht een Plan, een Methode, een Visie toegekend. Me neus, het is soms wel degelijk briljant, maar de factoren toeval, improvisatie, externe contingenties etc zijn meestal enorm. Ik moest denken aan Donkere Dagen van mijn corporate bestaan: management dagen waarbij een middle manager opstaat en zegt ‘wij moeten doen als Steve Jobs’, ‘waarom worden we geen Spotify van < IETS >’ of een ander icoon aanroept, om een middle of the road bedrijf zogenaamd een inspirationele richting, een Hoger Doel te geven. Kansarm gedoe. Ik bedoel: jezelf tot doel stellen een cult te bouwen rondom je product of dienst, het lijkt mij irrealistisch en onzinnig. Ik verdenk mevrouw Einstein – die ik slim en origineel vind – ervan dwangmatig een recept te willen bieden, een oplossing; of zelfs klusjes voor zichzelf te willen creëren. Een variant van solutionisme – dat mag hoor. Dat kom je wel vaker tegen. Maar de methode zie ik dus niet. Dat sommige merken een cult geworden zijn geloof ik zeker, dat zie ik ook om me heen (heb ik de cults waarvan ik zelf deel uit maak nog in de smiezen? Dat is de vraag. Ik weet niet (https://en.wikipedia.org/wiki/Dunning%E2%80%93Kruger_effect) wat ik niet weet.

Wat als een terzijde voorbij kwam maar waar ik graag aandacht voor vraag: WeWork, en de oprichter ervan, Adam Neumann. Wat een geweldige, charismatische oplichter is dat. Groots en meeslepend. Ik raad die documentaire – is hier op SXSW destijds vertoond – heel erg aan. Een verwoestend bewijs van de verpletterende stupiditeit van de mensheid, ook die van zakelijke titanen met miljarden op zak. Een geweldige cult. Zie die docu.

Tot slot, een onvermoed, ongepland verband met mijn vorige, zurige stukje: Signal, is dat een cult, of aan het worden? Zou best kunnen. Daar kan dat interview met de charismatische Meredith Whittaker aan bijdragen. En zoals het een cult betaamt zijn de drijfveren om bij Signal te horen emotioneel getint, en gaan die gepaard met blinddoeken voor bepaalde feitelijkheden. Zo hoort dat. Einstein observeerde ook nog ‘we do not live in an age of attention but in an age of anxiety’ – denk daar maar eens over na. Ik ben benieuwd hoe die potentiële cult Signal zich ontwikkelt, en of Mara Einstein daar te zijner tijd op reflecteert. En of het deze of gene marketeer lukt om mijn scepsis over de methode te weerleggen. We gaan het zien. 

[Michiel Buitelaar]

Er dreigt – vind ik – een soort van hosanna sfeer te ontstaan, hier in Austin, en elders, rondom Signal. Ik ben recent diverse malen benaderd door mensen in WhatsApp groepen, waar ik ook in zit, of we niet om moeten gaan. Hier in Austin gebeurt ook wat, wat in interessante verslagen van Gerlof Veenstra en Gerard Dielessen beschreven wordt. Het is allemaal van ‘we moeten om’, een sentiment dat ook een contraire zuurpruim verdient. Ik offer me op.

De bazen deugen niet

De bezwaren tegen WhatsApp komen denk ik voort uit: één, de bazen van tech bedrijven heulen met Trump, misbruiken hun macht, lappen democratie aan hun laars, zijn opportunistische schurken. En, twéé, in WhatsApp zijn je data niet veilig. Dat eerste: dat is een politieke mening, daar kan ik weinig aan af doen. Ik zie en respecteer dat. Ik vraag me af of lokale protestjes daar veel tegen doen, maar, soit. Ik vind het zoiets als Dagblad Tubantia dat de invasie van Oekraïne veroordeelt. Men vindt die baasjes nare mannetjes. Dat is voorstelbaar en inzake sommigen niet zo gek lijkt het. 

Zijn de metadata wel veilig?

Maar dan, bezwaar nummer twee, dat door Meredith Whittaker – Signal’s CEO – met kracht en zonder weerwoord uitgespeeld werd, dat is complex. Zij – ik vond haar buitengewoon slim en overtuigend; en de interviewer een dweil, een in katzwijm vallende bewonderaar zonder kritische diepgang; een flapdrol – maakte een stevig punt van die veiligheid van data. Ze bevestigde wel dat de inhoud van berichten in WhatsApp veilig is. Dat is netjes. Vervolgens stelde ze dat de metadata daarvan niet veilig zijn. Daar plaats ik vraagtekens bij; dat is speculatief. Metadata zijn belangrijk en veelzeggend, zeker indien ze in verkeerde handen vallen. Gaat WhatsApp’s moederbedrijf Meta die metadata aan instanties ter beschikking stellen; of ze ook elders, bij andere dochters (Facebook, Instagram) gebruiken ter verrijking van profielen voor gericht adverteren? Dat eerste is een publieksrechtelijke zaak; ik heb geen aanwijzingen dat ze dat makkelijk met politie, openbaar ministerie etcetera delen. Dat kunnen andere mensen beter beoordelen dan ik. Dat verdient méér aandacht en onderzoek dan een suggestie van een concurrent. 

Dat tweede punt, dat betwijfel ik. Althans, daar heb ik geen bewijs van gezien. Ik vraag me af of dat qua terms & conditions kan; en qua regelgeving in diverse landen. Ik heb dat aan eminente juristen in privacy recht gevraagd en wacht nog op antwoord. Zij vinden dat lastig. Trouwens zijn die aanvullende metadata vanuit WhatsApp voor Instagram en Facebook ook niet zo heel veel waard lijkt mij. Gericht adverteren wordt al jaren overschat – Facebook en Instagram kunnen dat al, daar hebben ze WhatsApp niet voor nodig. Ik denk dus dat het wel mee valt, en dat het maar de vraag is of het gebeurt, die uitwisseling van data ‘binnen de familie’. Ik weet zo zeker niet of mijn metadata onveilig zijn binnen WhatsApp. Ik vind het opmerkelijk dat deze en gene die beweringen van Meredith Whittaker zo maar geloven (de interviewer, die neem ik niet eens serieus). Wat ook al gebeurde en vaak aangehaald werd vóór ze dat zei. Ik hoor het vaak. Gelooft iedereen dat? Waar is het diepte-onderzoek?

Doet de journalistiek haar werk wel?

Ik vraag me af of de journalistiek haar werk wel doet. Ik las er net een stuk over in EW v/h Elseviers Weekblad: nee, die doen hun werk (ook) niet. In Nederlandse kranten wordt het ook niet onderzocht; en is het bon ton te wijzen op de aantallen downloads van Signal in de laatste week of maand – ook zoiets doms. Het gaat niet om downloads maar om herhaald gebruik. Men graaft niet diep. Men vraagt niet dóór. Men gelooft te veel. Ik meen te kunnen vermoeden dat een gerenommeerd onderzoeksjournalist er binnenkort in duikt – dat is mooi. Ik ben benieuwd.

De kracht van het netwerkeffect

En dan nog dit, hulde aan Meredith Whittaker: Metcalfe’s Law, aka het netwerkeffect. Als je meeste kennissen en collega’s op een bepaald platform zitten, dan is de waarde voor jezelf èn voor hun het grootst om op datzelfde platform te zitten. Ervanaf gaan vernietigt waarde. Whittaker gaf dat toe. Dat kom je in gangbare media zelden tegen, dat punt. Mensen die Mastodon, Bluesky of een concurrent voor TikTok propageren zien dat punt meestal niet; ik heb er treffende, genânte voorbeelden van gezien (van mensen die claimen online savvy te zijn). Wil men dit niet zien? Er zijn vele would-be concurrenten voor grote platforms glansrijk mislukt. Vanwege onder andere, of met name, dat netwerk effect. Dat is een stokoud fenomeen dat onderschat wordt. Ook nu. Als de meeste mensen op WhatsApp zitten, is op Signal zitten onhandig, het beperkt je bereik. Dat is een analytisch feit, en geen oordeel over welk platform dan ook. Het werkt enorm in het voordeel van de grote partij, leuk of niet. Daarom is Hyves dood, en zijn Mastodon en BlueSky ondanks veel PR niet van de grond gekomen. Telegram een beetje, maar dat is apart volk, zal ik maar zeggen. Wat leren we daarvan ontrent de horde die Signal moet nemen? Wie gaat daar op vooruitlopen, op golven van optimisme?

Praktisch daarmee samenhangend puntje. Ik heb geen zin om twéé messaging platformen te bedienen. Tussen de twee forwarden lukt niet. O ja, en er is ook nog mail; en LinkedIn, daar sturen mensen ook wel eens berichten op (uiterst onhandig); en van stokoude mensen krijg je nog wel eens een SMS. Praktisch, nog een platform erbij? Ellende. En, wat doe je met groepen waarvan één person niet naar Signal wil? Hoe veel is het signaal ‘ik wil netjes zijn’ waard? Het heeft meer voeten in de aarde dan een Oekraïense vlag uit hangen of een sticker op je Tesla plakken. Of is dat iets anders?

De kwestie is nog niet geklaard

Ik ben zeker niet tégen Signal. Volgens mij is het nagenoeg identiek aan WhatsApp, wat ook niet zo moeilijk is. Ook ik heb enige twijfels over de integriteit van het bedrijf Meta; en over gedragingen van sommige tech baasjes. En toch sta ik zelf niet te springen om om te gaan, want het is onpraktisch. En ik vraag me af of het massa gaat maken – dat hebben alle eerdere pogingen om Facebook, Twitter en WhatsApp te verlaten niet gedaan. En of de stichting Signal continuïteit biedt, en een stichting blijft (OpenAI deed dat laatste niet)? Iets meer, degelijk onderzoek is wenselijk in plaats van opgewonden de emoties van anti-big tech achterna lopen. Alsmede een interview van de imposante baas van Signal, door iemand die zich niet ontpopt als een propagandist, een kwijlebal, een journalist van likmevessie. Enfin, wat tegengas, dus. Iemand moet het doen. Deze kwestie is nog niet klaar, ik ben benieuwd.