Tijdens eigenlijk iedere SXSW-editie laat ik mij verrassen door een bijzonder gesprek op het podium van Ballroom D van het Austin Convention Center. Omdat ik al heel wat ‘South by’ conferenties heb bijgewoond schieten de namen van William Shatner (Captain Kirk van Startrek), Sadiq Kahn (de burgemeester van Londen), Christiana Amanpour (verslaggever CNN) en Katie Couric (journalist) door mijn hoofd. Memorabele keynotes allemaal. Daar kan sinds de editie 2025 moeiteloos popicoon en oprichter van Creedance Clearwater Revival John Fogerty moeiteloos aan worden toegevoegd.
Wat een aangenaam en onderhoudend gesprek had Fogerty met Tom Morello van de band Rage Against the Machine. Onder andere bekend van het nummer Killing in the Name, een aanklacht tegen het brutale en gewelddadige politieoptreden in 1992 tegen de protesten van zwarte burgers waarbij Rodney King om het leven kwam. Ook John Fogerty schreef vele protestsongs gedurende zijn ruim vijftig jaar lange muzikale loopbaan. De bekendste is misschien wel ‘Fortunate Son.’
Natuurlijk ging het over de betekenis en de waarde van protestsongs. Juist ook in deze tijd. Fogerty onthulde dat ‘Fortunate Son’ schreef vanuit zijn persoonlijke frustratie tijdens zijn militaire dienstplicht in de jaren '60.
"Ik was dienstplichtig in 1966 en deed actieve dienst in het leger. Tegelijkertijd zag je op televisie dat bepaalde senatoren hun zonen in de Nationale Garde kregen of dat zakenmagnaten hun zonen vrijkochten van militaire dienst," vertelde Fogerty. Deze onrechtvaardigheid trof hem diep, zo werd duidelijk tijdens het gesprek: "Dat maakte me echt kwaad. Het was niet eerlijk. Het waren de rijke mensen die ons, de gewone burgers, de wet voorschreven."
John Fogerty schreef het nummer in 1969 in een soort van creatieve uitbarsting geschreven. "In ongeveer twintig minuten had ik het hele nummer op papier gezet. Ik denk dat ik een soort openbaring had," aldus Fogerty over het ontstaan dit iconische nummer.
Hier onder de lyrics van Fortunate Sun:
Some folks are born made to
wave the flag
Hoo, they're red, white and blue
And when the band plays "Hail to the chief"
Ooh, they point the cannon at you, Lord
It ain't me, it ain't me
I ain't no senator's son, son
It ain't me, it ain't me
I ain't no furtunate one, no
Lord, don't they help
themselves, Lord?
But when the taxman come to the door
Lord, the house lookin' like a rummage sale, yeah
It ain't me, it ain't me
I ain't no millionaire's son, no, no
It ain't me, it ain't me
I ain't no fortunate one, no
Yeah-yeah, some folks
inherit star-spangled eyes
Hoo, they send you down to war, Lord
And when you ask 'em, "How much should we give?"
Hoo, they only answer, "More, more, more, more"
It ain't me, it ain't me
I ain't no military son, son, Lord
It ain't me, it ain't me
I ain't no fortunate one, one
It ain't me, it ain't me
I ain't no fortunate one, no, no, no
It ain't me, it ain't me
I ain't no fortunate son, no, no, no
It ain't me, it ain't me...
Fogerty en Morello benadrukten hoe muziek als katalysator dient voor maatschappelijke bewustwording. Zo vertelde Fogerty hoe zijn favoriete volksmusicus Pete Seeger hem politiek beïnvloedde: "Pete schreef het nummer 'Where Have All the Flowers Gone?' dat op een hele eloquente manier een verhaal vertelt over politiek, oorlog en over de triestheid ervan".
Beide muzikanten waren het met elkaar roerend over eens dat in een tijd van extreme polarisatie muziek een belangrijke bindende drijvende kracht kan zijn om juist verbinding te creëren. "Muziek is een bindende kracht; iets dat mensen samenbrengt en begrip creëert," zo stelde Fogerty. Hij deed een hartstochtelijk beroep op jonge songwriters: "Ga aan het werk! We hebben je nu nodig’, verwijzend naar het huidige gure politieke klimaat in de VS en daarbuiten. “We hebben muzikanten nodig die het nieuwe 'Where Have All the Flowers Gone?' schrijven voor deze tijd.”
Uit het gesprek bleek ook dat Fogerty's
persoonlijke strijd om de rechten van zijn eigen muziek terug te krijgen na
vijf decennia uiteindelijk is gelukt. "Het ging mij niet zozeer om het
zakelijke aspect”, zo zei hij. En: ”Voor mij is het heel belangrijk dat de
liedjes zijn teruggekeerd naar de auteur." deelde Fogerty emotioneel met
het publiek. “Een rechtzetting van het onrecht dat mij werd aangedaan toen ik
als jonge artiest een slecht contract tekende.”
Fogerty's afsluitende woorden benadrukten nogmaals de betekenis van muziek als verbindende factor: "Ik geniet ervan dat jullie mijn liedjes zingen, dat jullie luisteren naar de boodschap, wat die ook mag zijn. En dat is wat mij gaande houdt".
In een wereld die steeds meer verdeeld lijkt, bood het gesprek tussen deze twee generaties muzikanten een mooie herinnering aan hoe protestsongs grenzen kunnen overstijgen en mensen kunnen verenigen rond gedeelde waarden en streven naar rechtvaardigheid. De nalatenschap van nummers als "Fortunate Son" ligt niet alleen in hun de historische betekenis, maar ook in het vermogen om actuele thema’s als onrechtvaardigheid, oorlog en klassenongelijkheid te blijven aankaarten. Heel mooi en actueel dus.
Fogerty treedt trouwens op 23 juni op in de Ziggodome met zijn Celebration Tour.